Zoals de meeste Star Wars-fans ben ik altijd erg gefascineerd geweest door het lichtzwaard.
Ik denk dat ik voor het eerst echt verliefd op ze werd toen Luke en Vader vochten in de Sky City op Bespin.
Er is iets ondefinieerbaar cools aan een lichtzwaard dat moeilijk te beschrijven is.
Het gloeiende mes dat het zie hier een duidelijke visuele aanwezigheid geeft en de griezelige lage buzz die naar ozon geurende verminking en/of verminking belooft.
En natuurlijk het geweldige zicht en geluid van twee lichtzwaarden die elkaar raken, waardoor vonken alle kanten op vliegen, met een geluid dat geen twijfel laat bestaan over het dodelijke potentieel van deze wapens.
Ten slotte zijn lichtzwaarden zeer zeldzame wapens in Star Wars.
Ze worden gedragen door elite samurai-achtige krijgers die ze gebruiken met deskundige vaardigheden die ze veel dodelijker maken dan een soldaat met een gewone blaster.
Dit alles heeft ertoe geleid dat lichtzwaarden mogelijk het meest herkenbare sciencefictionwapen in de filmgeschiedenis zijn geworden.
Eindeloos geparodieerd en gekopieerd in andere films, games en diverse andere media.
The Old Republic is niet de eerste game waarin we een personage met een lichtzwaard kunnen spelen.
Dit is al vele malen eerder gedaan met wisselend succes in games zoals de Jedi Knight-serie en Knights of the Old Republic.
Ik heb een probleem gehad met hoe lichtzwaarden zijn afgebeeld in bijna elk spel dat ik heb gespeeld.
Het is een eenvoudig probleem van spelbalans versus trouw blijven aan de fictie.
In de Star Wars-films kan een lichtzwaard in één beweging door vrijwel alles snijden.
Het zal met plezier mensen/aliens/droids in stukken hakken of door een opening aan de onderkant van een AT-AT snijden.
In bijna elk Star Wars-spel dat ik heb gespeeld, kun je je vijanden echter niet doden door ze simpelweg één keer met het mes te raken.
Dit is natuurlijk logisch vanuit het oogpunt van spelbalancering.
Het wordt echt moeilijk om een spel uitdagend te maken voor de speler, als hij maar één keer naar boven kan rennen en zwaaien om de vijand te doden.
Desalniettemin heeft dit het gevoel van lichtzwaarden voor mij altijd afgezwakt, waardoor ze minder aanvoelen als een wapen met ongelooflijke en nauwelijks benutte kracht, en meer als een gloeiende stok waarmee je je vijanden rond het hoofd en de nek slaat.
Natuurlijk zal dit voor The Old Republic vrijwel hetzelfde zijn, te oordelen naar alles wat ik tot nu toe heb gezien.
En ik kan dat accepteren in naam van het evenwicht, ook al maakt het me een beetje verdrietig.
Waar ik me echter meer zorgen over maak, en wat uniek is aan The Old Republic, is de enorme toename van lichtzwaarden waaraan we zullen worden blootgesteld.
Voor mij heeft het punt over lichtzwaarden, en krachtgebruikers in het algemeen, dat ze zeldzaam zijn, ze altijd interessanter en fascinerender gemaakt.
Met The Old Republic is het zeer waarschijnlijk dat we ten minste de helft van de spelers zullen zien die een lichtzwaard gebruikend personage gebruiken (tenzij mensen op de een of andere manier afwijken van die klassen, maar ik zie niet in waarom dat zou gebeuren. Waarschijnlijk is het tegenovergestelde waarschijnlijker ).
Dit betekent dat je in elke groep van vier spelers waarschijnlijk twee lichtzwaarden tegelijkertijd zult zien.
Loop het Senaatsplein op Coruscant op en de helft van die 200 mensen zal een lichtzwaard dragen.
Kortom, je zult veel gloeiende stokjes zien en ik ben bang dat het gewoon een deel van de “heck yeah, awesome!” gevoel van het zien van lichtzwaardgevechten, als je er eenmaal zoveel van ziet in elke speelsessie.
Dit zal me er natuurlijk niet van weerhouden om mijn Sith Inquisitor te maken, zoals ik heb besloten tijdens mijn klasselectieproces, maar zal ik nog steeds dezelfde liefde en waardering hebben voor mijn ingewikkelde mes van bloedbad, wanneer ik het maximale niveau bereik en Ik kan mijn lichtzwaard niet zwaaien zonder… nog een lichtzwaard te raken?
Ik hoop echt dat Bioware erin is geslaagd om lichtzwaarden nog steeds te laten aanvoelen als het meest geweldige wapen ooit.
Het zien van aanrakingen zoals personages die het mes rondzwaaien om blasterbouten af te weren en rudimentaire lichtzwaard bij lichtzwaardgevechten, laat in ieder geval zien dat het iets is dat ze bewust proberen waar te maken.
Alleen de tijd zal het uiteindelijk leren.
Een lange tijd geleden.
In een melkwegstelsel ver ver weg…
Ik ben een gepassioneerde gamer en liefhebber van sciencefiction.
Met meer dan 25 jaar gamen en het consumeren van sci-fi in elke mediavorm, beschouw ik mezelf als een expert.
Ik schrijf recensies, impressies, opiniestukken en dingen die alleen maar bedoeld zijn om je te laten glimlachen.