Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met de kleuren oranje en roze, ontdekte ik mezelf op het aantrekkelijke eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven voor altijd zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden, terwijl ik als geen ander aan een onderwijsgemeenschapsreis begon.
Naarmate de dagen zich ontwikkelden Stage lopen Curacao tot weken, en de weken tot maanden, werd mijn leservaring op Curaçao groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen niet bestond uit pittoreske kustlijnen en overtuigende handbomen; het had te maken met het overvloedige scala aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de authentieke warmte van individuen die van Curaçao een absoluut aparte locatie maakten.
Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao was niet ontevreden. Tijdens mijn trektocht door het Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en weelderige vegetatie en dieren van het eiland, wat veel te maken had met de vlakke landschappen van mijn geboortestad.
De eerste paar weken waren een tijd van opwinding en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een vakantiebestemming; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke charme op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Door de levendige tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de dynamische ritmes van de regionale liedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het al snel alsof ik in een ansichtkaart terechtkwam.
Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Met elkaar en mijn collega’s heb ik talloze banen toegevoegd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven veilig te stellen, dat floreerde in het kristalheldere water van Curaçao.
De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer fascinerend. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.
Ik had bovendien de kans om getuige te zijn van de kracht en de besluitvaardigheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland kreeg te maken met een groot aantal natuurrampen, maar het buurtgevoel en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren werkelijk motiverend.
Curaçao had mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor altijd met me mee zou dragen. Mijn ervaring met het lesgeven als fellow had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander was van verantwoordelijke toeristen en een enthousiaste vakantieganger die graag de geheime schatten van de wereld wilde ontdekken. Toen ik aan boord van het vliegtuig naar huis stapte, besefte ik dat mijn reis naar het Caribisch gebied eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder had ontmoet. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun enthousiasme om hun samenleving en praktijken met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik ontdekte over ecologisch behoud, multiculturalisme en de hardheid van de buurt zijn me echt bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om buurtvieringen en -oefeningen mee te maken. Elk gerecht was een kookreis en ik merkte dat ik genoot van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een bezoekerslocatie; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke aantrekkingskracht op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de financieringsstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou dragen.